Προσφορά!

Χαράλαμπος Μηνάογλου, Αναστάσιος Μιχαήλ ο Μακεδών

7,50

Τίτλος: Αναστάσιος Μιχαήλ ο Μακεδών και ο Λόγος Περί Ελληνισμού

Συγγραφέας: Χαράλαμπος Μηνάογλου

Σειρά: Ιστορική Μνήμη #17

Σελίδες: 208

Χρονολογία Έκδοσης: Μάρτιος 1914

Περιεχόμενα:

Προλεγόμενα
– Η λανθάνουσα σελίδα τίτλου και τα βιογραφικά του συγγραφέα
– Το περιεχόμενο του έργου
– Ο σκοπός της πραγματείας
– Οι Λόγιοι
– Επιστολή Αν. Μιχαήλ προς τον Τριβεχόβιον
Βιβλιογραφία
Αναστάσιος Μιχαήλ, Λόγος περί Ελληνισμού
Παράρτημα: Αναστάσιος Μιχαήλ, Βασιλικόν Θέατρο

Περιγραφή

“Αλίμονο, πώς κατέληξαν τα πράγματα, να ισχυρίζονται οι ανθέλληνες ότι μιλούν ορθά ελληνικά, ενώ για τους Έλληνες να υποστηρίζουν πως μιλούν βαρβαρικά!
Ποια είναι όμως η πραγματικότητα; Οι Έλληνες ως προς την φύση, την γλώσσα και το γένος, όταν γνώρισαν τον Χριστό έγιναν χριστιανοί και έτσι απέρριψαν την παλιά θρησκεία. Οπότε άρχισαν τότε οι χριστιανοί Έλληνες να γράφουν κατά των Ελλήνων (ειδωλολατρών). Την εποχή που η Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία ακολουθώντας εκείνη τις ελληνικές συνήθειες και την ελληνική σοφία έφτασε μαζί με την εξάπλωση του Χριστιανισμού στο αποκορύφωμα της ακμής της, οι Ρωμαίοι δέχτηκαν τους χριστιανούς Έλληνες. Και έτσι μεταφέρθηκε και η πρωτεύουσα του κράτους από την Ρώμη στην Νέα Ρώμη, την Κωνσταντινούπολη.”
“Εμείς δεν αρνούμεθα ότι η παλαιά Ρώμη κυρίευσε κάποτε την αρχαία Ελλάδα, αλλά υποστηρίζουμε ότι τότε η γλώσσα των ηττημένων κυρίευσε τους νικητές. Και αυτό πρώτοι από όλους ομολογούν μαζί μας οι ίδιοι οι αυτοκράτορες, οι οποίοι, αν και ήταν Ρωμαίοι στην καταγωγή, προτιμούσαν να φιλοσοφούν, να ομιλούν και να γράφουν ελληνικά. Επειδή η γλώσσα των υπηκόων Ελλήνων τους έδινε περισσότερες δυνατότητες τόσο στα θεωρητικά ζητήματα όσο και στα πρακτικά, για αυτό δεν το θεώρησαν κακό, αλλά και πολύ ωφέλιμο να επικρατήσει η γλώσσα των κυριευμένων στους κυριάρχους. Επειδή λοιπόν αυτά έγιναν γρήγορα κατανοητά από τους Ρωμαίους, για αυτό και έσπευσαν σε όλους τους τομείς να εξελληνίσουν το κράτος τους και ακόμη και να μεταφέρουν την πρωτεύουσά τους στην Νέα Ρώμη, την Κωνσταντινούπολη. Μετά την μεταφορά της πρωτεύουσας Έλληνες έγιναν αυτοκράτορες, οι οποίοι άφησαν σπουδαία πνευματικά έργα αντάξια των αρχαίων σοφών. Και όχι μόνο αυτό, αλλά και φρόντισαν την ανάπτυξη της ελληνικής παιδείας, ώστε να δημιουργηθεί ένας θησαυρός ελληνικής γνώσης και κατά την βυζαντινή περίοδο. Δείγματά του κοσμούν πολλές ευρωπαϊκές βιβλιοθήκες, αλλά και πολλά ακόμη είναι κρυμμένα. Και για σκεφθείτε τι θα είχε συμβεί και πόσα περισσότερα έργα θα ήταν γνωστά, αν ο Θεός, που γνωρίζει όσα έγιναν και όσα θα γίνουν και μας έχει δώσει τόσα χαρίσματα, είχε επιτρέψει να υπάρχει ακόμη ελεύθερο ελληνικό κράτος (Ρωμαϊκή / Βυζαντινή Αυτοκρατορία), όταν ανακαλύφθηκε η τυπογραφία.”
Οι Μακεδόνες, αφού κατέκτησαν τον κόσμο ολόκληρο, όπως είχε προφητεύσει ο προφήτης Δανιήλ, μετέδωσαν τον ελληνικό πολιτισμό και δίδαξαν την ελληνική γλώσσα στα πέρατα της οικουμένης, χωρίς να αφήσουν κανένα έθνος της Ασίας αμέτοχο των ελληνικών τρόπων και του ελληνικού λόγου. Και μέχρι και σήμερα σώζονται, υπογραμμίζει ο Μιχαήλ, ψήγματα ελληνικότητας σε αυτούς τους λαούς.
Είναι δυνατόν λοιπόν τους Μακεδόνες, που όχι μόνο έκαναν τα παραπάνω, αλλά είναι και οι παλαιότεροι Έλληνες να πάψουμε να τους αποκαλούμε Έλληνες;