Περιγραφή
Από τον προφήτη Άμως μέχρι τον Μπωντλαίρ, από τη θρησκευτική εσχατολογία με’χρι τη μοντέρνα τέχνη, ο Παπαϊωάννου εικονογραφεί την «περιπέτεια του Πνεύματος», το «θρίαμβο» της ιστορίας απέναντι στη φύση, του πράττειν απέναντι στο είναι. Αυτός ο θρίαμβος θα στηριχτεί στην υποταγή και την υπέρβαση της αρχαιοελληνικής παράδοσης. Τω όντι, η αρχαιοελληνική σκέψη, όπως εξ άλλου και όλων των παγανιστικών λαών, θέτει στο κέντρο, στην υψηλότερη βαθμίδα της ύπαρξης, τον κόσμο, το σύμπαν. Αντίστροφα, η ιουδαιοχριστιανική παράδοση και η συνέχεια της, η νεωτερικότητα -που φτάνει μέχρι τον υποκειμενιστικό εξτρεμισμό του σύγχρονου πολιτισμού- θα αποθεώσει την ιστορία και τον ιστορικό χρόνο. Ο Ντεκάρτ θα εξαγγείλει την υποταγή της φύσης. Μόνο ο ρομαντισμός, στα τέλη του 18ου αιώνα και τις αρχέςτου 19ου θα προσπαθήσει να αντιπαρατεθεί στον καλπασμό του ιστορικού χρόνου. Όμως ο 19ος αιώνας στη φιλοσοφία, την επιστήμη, την πολιτική, θα αποτελέσει το θρίαμβο της «νεωτερικότητας», που γίνεται σφαιρική, καθολική και αναμφισβήτητη.
Ο 20ός αιώνας οδήγησε τον εργαλειακό ορθολογισμό και τη χαλιναγώγηση της φύσης στο απόγειο τους και ταυτόχρονα σηματοδότησε την εποχή μιας νέας αμφισβήτησης.
Κριτικές Παρουσιάσεις
Μάνος Στεφανίδης, Σώμα και μηχανή, Περιοδικό “Μανδραγόρας”, τχ. 42, Μάιος 2010
Ελληνικά